We wspomnieniach siostry Cypriany Babiak znajduje się taki zapis: "Rozwijająca się gruźlica i powiększająca się rana w pachwinie sygnalizowała zbliżający się koniec życia. Siostra jednak, ożywiona głęboką wiarą i zaufaniem Bogu, powtarzała z wewnętrznym przekonaniem, że nie umrze, dopóki nie przyjmie Komunii św., bo odprawiła nowennę pierwszych piątków, a Pan Jezus przyrzekł tę łaskę. (...) Faktycznie przyjęła Ją jako Wiatyk 8 grudnia 1943 roku, w patronalne święto zgromadzenia, w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny - przywiezioną potajemnie przez kapłana jadącego z transportem więźniów do Oświęcimia. (...) Od tej chwili była pewna, że obozu nie przetrwa. Przed Świętami Wielkanocnymi 1944 r. stan jej pogorszył się bardzo. Była zupełnie zgodzona z wolą Bożą".
W: Cuda i łaski Boże nr 11 (118), listopad 2013.
