W 1933 r., kiedy siostra Celestyna przebywała na placówce we Lwowie, usłyszała, że kapłan o tym samym co ona nazwisku popadł w odstępstwo od Kościoła. Wówczas w obecności sióstr wyraziła gotowość ofiarowania swego życia w intencji jego nawrócenia.
24 stycznia 1938 roku zakonnica została skierowana na placówkę do Brzozowa, gdzie zorganizowała i prowadziła ochronkę dla dzieci. W swojej codziennej pracy chciała zdobyć jak najwięcej dusz dla Boga. W tym czasie W Starej Wsi złożyła wieczystą profesję zakonną.
Przed wybuchem wojny siostrze Celestynie powierzono obowiązki przełożonej domu zakonnego w Brzozowie. Siostry służyły Polsce przede wszystkim modlitwą i pracą na rzecz potrzebujących. Służebniczki nie ukrywały swojej patriotycznej postawy. Nie trzeba było długo czekać, bo wkrótce oskarżono je o współpracę z partyzantami.
W: Cuda i łaski Boże nr 11 (118), listopad 2013.
